قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟
از کجا وز که خبر آوردی ؟
 خوش خبر باشی ، اما ،‌اما
گرد بام و در من
 بی ثمر می گردی
انتظار خبری نیست مرا
 نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
 برو آنجا که تو را منتظرند
 قاصدک
در دل من همه کورند و کرند
 دست بردار ازین در وطن خویش غریب
 قاصد تجربه های همه تلخ
 با دلم می گوید
 که دروغی تو ، دروغ
 که فریبی تو. ، فریب
 قاصدک! هان ، ولی ... آخر ... ای وای
 راستی ایا رفتی با باد ؟
با توام ، آی! کجا رفتی ؟ آی
راستی آیا جایی خبری هست هنوز ؟
مانده خاکستر گرمی ، جایی ؟
 در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟
 قاصدک
ابرهای همه عالم شب و روز
 در دلم می گریند...

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بـــریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشه‌ی بامی که پـــریدیم ، پریدیم

رم دادن صیــــد خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمــــیدیم ، رمیدیم

کوی تو که باغ ارم روضه‌ی خــلد است

انگار که دیدیم نــــــدیدیم، ندیدیم

سد باغ بهار است و صـلای گل و گلشن

گر میوه‌ی یک باغ نــچیدیم ، نچیدیم

سرتا به قدم تیغ دعاییم و تو غـــافل

هان واقف دم باش رسـیدیم، رسیدیم

وحشی سبب دوری و این قسـم سخنها

آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم