چهارشنبه 87 دی 11 , ساعت 2:51 عصر
اکنون کجایی ای خود دیگر من؟
آیا در این سکوت شب بیداری؟
بگذار نسیم پاک
تپش و مهربانی جاودانه ی قلبم را به تو برساند.
کجایی ای ستاره زیبای من؟
تیرگی زندگی مرا در آغوش کشیده
و اندوه بر من چیره گشته است.
لبخندی در فضا بزن؛ که خواهد رسید و مرا جانی دوباره خواهد داد!
از انفاس خود عطری در فضا بپراکن که حمایتم خواهد کرد!
کجایی ای محبوب من؟
آه ؛ چه بزرگ است عشق!
و چه بی مقدارم من!
نوشته شده توسط علی | نظرات دیگران [ نظر]
|
علی درک تنهایی و دلتنگی ام یک دنیا صبر میخواست و مهر و تو چه با سخاوت هر دو را در برداشتی. ای معنی سبز تمام کلام ناگفته ام، تو را تا آن هنگام که نفسی در کنج سینه باشد با همه وجود و با دستان خالیم به خاطر خواهم داشت ... |