پنج شنبه 87 بهمن 17 , ساعت 3:57 عصر
یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم
دولت صحبت آن مونس جان ما را بس
(همین که یکی هست که حرفهامو نمیخونه،
برام بسه...)
نوشته شده توسط علی | نظرات دیگران [ نظر]
|
علی درک تنهایی و دلتنگی ام یک دنیا صبر میخواست و مهر و تو چه با سخاوت هر دو را در برداشتی. ای معنی سبز تمام کلام ناگفته ام، تو را تا آن هنگام که نفسی در کنج سینه باشد با همه وجود و با دستان خالیم به خاطر خواهم داشت ... |