بوی خوش تـــــــــــــو هر که ز باد صبا شنید
از یــــــــــــــــــــــــار آشنا سخن آشنا شنید
ای شـــــــــاه حسن چشم به حال گدا فکن  
کاین گوش بس حکایت شاه و گــــــدا شنید
یا رب کجاست محـــــــــــرم رازی که یک زمان  
دل شرح آن دهد که چه گفت و چــه‌ها شنید
اینش سزا نبود دل حــــــــــــــــــــــق گزار من  
کز غمــگسار خود سخــــــــــــن ناسزا شنید
محـــــــــــروم اگر شدم ز سر کوی او چه شد  
از گلشن زمانه که بوی وفــــــــــــــــــــا شنید
ساقــــــــــــــی بیا که عشق ندا می‌کند بلند  
کان کس که گفت قصه ما هم ز مـــــــا شنید
ما می به بانگ چنگ نه امــــــــــروز می‌کشیم  
بس دور شد که گنبد چرخ این صـــــــدا شنید
حافظ وظیــفه تو دعـــــــــــا گفتن است و بس  
دربنــــــــــــــــــد آن مباش که نشنید یا شنید