یکشنبه 87 آبان 19 , ساعت 8:42 صبح
تا سرو قباپوش تو را دیده‌ام امروز در پیرهن از ذوق نگنجیده‌ام امروز
من دانم و دل، غیر چه داند که در این بزم از طرز نگاه تو چه فهمیده‌ام امروز
تا باد صبا پیچ سر زلف تو وا کرد بر خود، چو سر زلف تو پیچیده‌ام امروز
هشیاریم افتاد به فردای قیامت زان باده که از دست تو نوشیده‌ام امروز
صد خنده زند بر حلل قیصر و دارا این ژنده‌ی پر بخیه که پوشیده‌ام امروز
افسوس که برهم زده خواهد شد از آن روی شیخانه بساطی که فرو چیده‌ام امروز
نوشته شده توسط علی | نظرات دیگران [ نظر]
|
علی درک تنهایی و دلتنگی ام یک دنیا صبر میخواست و مهر و تو چه با سخاوت هر دو را در برداشتی. ای معنی سبز تمام کلام ناگفته ام، تو را تا آن هنگام که نفسی در کنج سینه باشد با همه وجود و با دستان خالیم به خاطر خواهم داشت ... |