می گریم
برای دور شدن از خاطره ها
دو رکعت گریستن بر یاد ها
واجب است
تو هم گریه کن
گریه تنها مرهم زخم بی شفای عشق است
دریغا که عشق....
خوابی از خوابهای خاکستر است
دیگر هیچ رد پایی از احساس
بر تن جاده عشق
باقی نمانده است
به تفسیر جدایی رسیده ایم
بی باور و خسته
از عشق رنجیده ایم
می گویند ،
هر که از وادی عشق گذر کرد
از سنگ ناله شنید
و از ستاره ،
هق هق گریه
گریه کن
من هم باتو
می گریم

در خزان عمرم ای عشق تازه

                نغمه هات به گوشم نوای سازه

با نگاه اول بر جان نشستی 

                کاش دل بیچاره ام این بار نبازه

زیر آوار زمانه خسته بودم

                 دل به هر چه پیش آید بسته بودم

نور امیدم شدی بر جان دمیدی

            وه چه خوب آخر به فریادم رسیدی

شبهای تنهایی به امیدت سحر شد

            شب و روز بهار و پاییزم هدر شد

حالا که یافتم تو را باید بدانی

                 تا هستی و هستم کنار من بمانی 

 ای نیاز با تو بودن خواهش من

                        ای دلیل بودن و آرامش من

ای پرواز من و اندیشه هایم

                      بی تو بودن مایه فرسایش من

جانمی ایمانمی، مرا تو در من آفریدی

                    زود تر می آمدی حالا چرا از ره رسیدی

شعله شو، آتش بشو، یک سر بسوزان خاطراتم

                    همسفر بر من برس افتاده ای در زیر پاتم

گر تو گرفتارم کنی,من با گرفتاری خوشم
گر خوار چون خارم کنی, ای گل بدان خواری خوشم

والاترین گوهر تویی, داروی جان پرور تویی
درمان دردم گر تویی, در کنج بیماری خوشم

آید گرم غم جان به لب, کی آیدم افغان به لب
با هر چه خواهد یار من, در عالم یاری خوشم

ای بهترین غمخوار دل, ای محرم اسرار دل
خواهی اگر آزار دل, با آن دل آزاری خوشم

روزی اگر کامم دِهی, یا آن که دشنامم دِهی
با این خوشم،با آن خوشم, با هر چه خوش داری خوشم

تا گشته ام یار تو من, از جان برم بار تو من
عشق است اگر بار گَران, با این گَران باری خوشم